خودشیفتگی
خودشیفتگی اصلا چی هست؟
خودشیفتگی
یک اختلال شخصیت است.همان طور که از اسم اختلال شخصیت بر می آید،آنها
تمامیت روانی یک آدم را اشغال می کنند.اختلال شخصیت از نوجوانی و جوانی
شروع می شود.اختلال شخصیت خود شیفته در یک جمله یعنی مشکلی که در ان آدم
خود بزرگ بینانه حس می کند خیلی آدم مهم و بی نظیری است.اگر شما ۵ تا از ۹
نشانه های زیر را در یک آدم دیدید شک نکنید خود شیفته است.فقط یادتان باشد
که کلا زیر ۱ درصد آدم ها اختلال شخصیت خود شیفته دارند و همین جوری نمی
توانید فرت وفرت برچسب های شبیه کارشناسانه به آدم ها بزنید.
۱٫احساس خود بزرگ بینی؛۲٫مشغولیت ذهنی با خود شیفتگی؛۳٫اعتقاد به استثنایی بودن؛۴٫احتیاج به تحسین افراطی؛۵٫احساس محق بودن ؛ ۶٫رفتار استثمارگرانه؛۷٫همدل نبودن ؛۸٫ حسودی؛۹٫پر افادگی
خود شیفتگی چی نیست؟
خود شیفتگی را با یک چیز های دیگر نباید اشتباه بگیرید.اول اینکه خودشیفتگی سالم هم داریم.در خودشیفتگی سالم آدم به موفقیت های خودش می بالد و از این احساس افتخار برای ادامه زندگی انرژی می گیرد اما نه آن را به رخ دیگران می کشد و نه موفقیت های دیگران را کم می گیرد.خودشیفتگی را با عزت نفس هم نباید اشتباه گرفت.عزت نفس برای همه ی آدم ها لازم است.همه ما باید خودمان را عزیز بداریم و احساس ارزشمند بودن کنیم وگرنه کارمان به احساس حقارت و افسردگی و اضطراب و از اینها بدتر می کشد.همین جا البته لازم است بگوییم که تحقیق های جدیدتر نشان می دهند که یک خود شیفتگی ملایم پشت وجود همه ما وجود دارد.نتیجه یکی از این تحقیق ها نشان می دهد که ما عاشق آدم هایی می شویم که چهره شان به خود ما شبیه است با این تفاوت که نقص هایی که خودمان فکر می کنیم در چهره مان است را ندارند.موجود پیچیده ای است آدمیزاد.
